***

– Ale śliczna ta kawiarnia… Kawę mają z Kostaryki, Kolumbii i Ekwadoru. Wybrałam Kostę z almondowym. Jest pyszna.
– Przyjdziemy tu trzy razy i za każdym zamówimy z tym samym mlekiem. Zobaczymy, która najlepsza.
– Ok, umowa stoi.

***

Wakacje letnie rozpoczęliśmy bardzo chłodno, bo dwumetrowym śniegiem gdzieś 2049 m n.p.m. Wylot z Mediolanu oznaczał nic innego jak zakupy we włoskim stylu – na chillu i z kawusią w tle.

Pogoda na powitanie nas nie rozpieściła, za to starsza kobieta, wynajmująca nam apartament, bardzo nas zaskoczyła. Szczególnie historią o znaczeniu rodziny w życiu człowieka.

Pierwszy dzień w Budwie spędziliśmy na spacerowaniu po mieście i dobrym „gastro”. Drugi w sumie nie różnił się niczym od pierwszego. Padało, a my chodziliśmy od restauracji do restauracji, a to na aperol, kawę, bądź obiad.

O ile Budwa robiła na nas duże wrażenie nawet w deszczu, o tyle Kotor już takiego nie zrobił, chociaż widok z miejskich murów na Zatokę Kotorską zapierał nam dech w piersiach.

Rejs po jeziorze Szkoderskim to obowiązkowy punkt w trakcie trasy do Monastyru Ostrog. Ten ostatni, rzecz by można, trochę rozczarował. Choć też i pokazał różnorodność ukształtowania kraju.

Założenie Świętego Stefana jest piękne. Szczególnie gdy pogoda zaczyna mocno współpracować i przychylniej patrzeć na tych spragnionych słońca. Sex on the beach w Porto Montenegro może całkiem mocno sponiewierać, szczególnie jak patrzy się na jachty, których ceny są chorendalnie wysokie, a Ty jesteś brany za potencjalnego nabywcę.

Ostatniego dnia, tuż przed wyjazdem, oddając klucze, zostaliśmy zaproszeni na kawę. Usiedliśmy wygodnie, a Pani zaczęła opowiadać o swoich dzieciach.

„Nie no Mili to się życie nie ułożyło. Jest profesorem w Belgradzie. Śliczna. Utalentowana. Mówi biegle w pięciu językach. Ale facetów porównywała. Wymyślała. Uwagę zwracała nawet na to, czy rękawy od marynarki kandydata nie są zbyt długie. I co jej po tych zagranicznych wycieczkach, tym 100-metrowym mieszkaniu, jak widzi rzeczy piękne, a nie ma o nich komu powiedzieć… Za to mój syn. Tak. Dwójkę wnucząt mam…. „

Popatrzyliśmy na siebie wymownie, a w drodze na lotnisko zgodnie stwierdziliśmy: „Trzeba mieć dużo szczęścia żeby trafić w życiu na odpowiednie towarzystwo.”
Sukces odniósł ten, kto je odnalazł.

Palma nieodłącznym elementem architektury.

***

– Wiesz, no najlepsza kawa jaką piłem w życiu była ta od Ciebie w naszej miejscowości.
– Kosta z mlekiem migdalowy… Ale pamiętasz… mieliśmy wypić każdy rodzaj, a posmakowaliśmy tylko dwie. Musimy tu jeszcze wrocić.
– Ok, wrócimy tu. Deal?
– Deal.