Dostałam zaproszenie na śniadanie.
Nawet oryginalne, bo miałam je spędzić sama.

A na śniadaniu tak: wszystko, czego dusza zapragnie.
Wszak w formie bufetu.

Pieczywko.
Serki.
Wędliny.
Owoce.
Owsianki.

Kawy i herbaty z różnych stron świata.

Żyć.
Żyć nie umierać.

Podano mi cappuccino na migdałowym i świeżo wyciśnięty sok z dojrzewającej w hiszpańskim słońcu pomarańczy.

Widok miałam na eleganckie wnętrze i ośnieżone Alpy.

Było pysznie.
Ładnie.
Elegancko podane.

Ale cóż z tego… wszak wszystko smakuje najlepiej w jego towarzystwie.